ik bin fan fan Fryske hynders (oersethelp.nl)

Hommerts: een schilderachtig dorpje ten zuid-oosten van het noord-oosten van de Afsluitdijk. Vandaag ga ik op bezoek bij / leen ik Agatha, die samen met haar Friese paard, wagen en ondergetekende een ritje door de omgeving van Hommerts zal rijden. Iemand lenen is zo gefikst: je gaat naar leeneenfries.nl , stuurt iemand een bericht en maakt een afspraak.

Wanneer ik aankom staan Agatha en haar paard Maaike al op me te wachten. Naast de caravan – waaruit op magische wijze een heerlijk kopje Senseo voor me verschijnt – drinken we koffie naast de paardenstal. Agatha vertelt me dat ze al een keer met paard en wagen op vakantie is geweest.

Zodra de koffie op is mag ik het paard nog even borstelen. Nooit geweten dat een paard zó stoffig is en dat de borstels zo hard zijn. Maar Maaike geeft geen kik. Met de wagen achter het paard gespannen vertrekken we. Maaike zet de eerste stappen en ontspant direct ook haar poepgat: de weg raakt bezaaid met paardenpoep. “Hoe werkt zoiets nou, ruim je dat altijd op?”, vraag ik Agatha. Ze legt me uit dat ze dat op grote doorgaande wegen niet doet, daar verspreiden de auto’s het wel. Laat Maaike echter in een dorp alle hoop varen, dan rijdt Agatha er nog even een rond met de auto achterna, om de poep netjes de berm in te bezemen.

Eenmaal Hommerts uitgereden – zoveel tijd kost dat niet – vertelt Agatha me over eerdere keren dat ze een ritje deed via Leen een Fries. “De eerste was houtbewerker. Hij beloofde me een mooie houtsnede te maken. De man was een enorme fan van Friese paarden.” Goed dat je het noemt, Agatha! Want hoe zit het eigenlijk met die vergoeding? “Normaal betaal je de Leenfries niet echt iets, maar ik vraag mensen altijd een klein beetje bij te dragen voor de hoefijzers van Maaike. Zo kan ik de ritjes mooi blijven doen.”

Ik had me op een dag als deze, met prachtige wolken in de lucht, geen mooiere activiteit kunnen wensen dan een ritje over het Friese platteland. Agatha vertelt honderduit over de omgeving. Over de muizen die de oogst verwoesten, maar ook over gezellige dingen. Zoals de melktaps waar je verse melk, direct van de boer (niet letterlijk), kan tappen. Of de samenwerking tussen zelfoogsttuinen en Maaike: de mest van Maaike wordt gebruikt om de bodem daar vruchtbaar te houden. Nog even over die muizen trouwens: van Agatha hoor ik dat er ook muizen zijn die zich met honderden tegelijk van een viaduct af storten. En dat de provincie daar iets aan wil doen, maar dat de boeren het wel prima vinden zo. Want anders gaat hun oogst er aan.

Met een mooi rondje in de benen koerst Maaike weer af op huis. Agatha parkeert de kar netjes bij het hek en bindt Maaike met een typische paardeknoop aan het hek: “hoe harder ze trekt, hoe steviger de knoop zichzelf vasttrekt.” Ik bedank Maaike en Agatha en zet weer koers terug naar Groningen. Gelukkig is me als Groninger niks overkomen en vond Agatha het als Fries niet erg om met me in gesprek te gaan over hoe je slimmer troch de simmer komt. Want Slim was het:
– we hadden geen gemotoriseerde voertuigen nodig
– ik heb van alles geleerd over het platteland
– ik snap wat beter waarom mensen paarden zulke geweldige dieren vinden
– Groningers en Friezen hebben weer een dag in vrede met elkaar geleefd

Ook eens een Fries Lenen? Ga naar leeneenfries.nl Agatha en Maaike lenen? Ga naar https://leeneenfries.nl/nl/event/235/